همشهری: دندانپزشک‌ها تاکید دارند که برای اطمینان از سلامت دندان و دهان، هر ۶ ماه یا هر یک سال باید به دندانپزشک مراجعه کرد. اما گران بودن هزینه دندانپزشکی، تحت پوشش بیمه نبودن خدمات آن، ناآگاهی مردم درمورد چگونگی مراقبت از دندان‌ها و نیز کمبود دندانپزشک در برخی شهرها باعث شده که خیلی از مردم به طور منظم به دندانپزشک مراجعه نکنند و خیلی از آنها هم زمانی مراجعه می‌کنند که درد، امان‌شان را بریده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خیلی‌ها هم چون از نظر مالی از عهده ترمیم دندان خود برنمی‌آیند، عطای داشتنِ دندان را به لقای آن می‌بخشند و آن را می‌کِشند. طبق آمارهای موجود، هر ایرانی حداقل ۶ دندان پوسیده دارد؛ بالای ۸۰ درصد افراد ۵ تا ۶
ساله به طور متوسط ۵ دندان شیری پوسیده، یا کشیده‌شده یا پرشده دارند، افراد ۳۰ تا ۴۰ ساله که در سن فعالیت اجتماعی هستند، ۱۲ تا ۱۳ دندانِ ازدسترفته دارند. در گروه سنی بالای ۶۵ سال نیز بیش از ۵۵ درصد افراد دیگر هیچ دندانی برایشان باقی نمانده است. به گفته پزشکان، یک تصور نادرست بین مردم رایج است که فکر می‌کنند
پوسیدگی یا از دست دادن دندان‌ها در سنین بالا عادی است. درحالی‌که اگر از دندان‌ها به خوبی مراقبت کنیم، تا پایان عمر می‌توانیم آنها را داشته باشیم و کیفیت بالایی از زندگی را تجربه کنیم. چراکه پیشگیری از پوسیدگی دندان، آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر از درمان آن است. خیلی از مردم تصور می‌کنند پوسیدگی دندان، فقط به دندان‌ها و لثه‌ها آسیب می‌زند. درحالی‌که پزشکان تاکید دارند که پوسیدگی دندان می‌تواند موجب بروز انواع بیماری‌ها برای فرد شود. از مشکلات گوارشی گرفته تا عفونت فک، عفونت‌های قلبی و عفونت‌های مفصلی، تشدید مشکلات تنفسی، آسیب دیدن کلیه‌ها و کبد و زیبایی دندان و دهان که قاعدتا برای همه مهم است. این استان بالاترین آمار پوسیدگی دندان را دارد مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در پژوهشی که با عنوان «خدمات بهداشتی و درمانی دهان و دندان در ایران؛ چالش‌ها و راهکارها» انجام داده و نتایج آن مربوط به سال ۱۳۹۵ است، گزارش داده که میانگین ملی دندان‌های پوسیده، ازدسترفته و پُرشده در
کودکان ۶ و ۱۲ ساله به ترتیب ۸۴.۵ و ۸۴.۱ (DMF) است. طبق این پیمایش ملی، در بین ۳۱ استان کشور، استان کردستان در هر دو رده سنی کودکان ۶ و ۱۲ سال دارای بیشترین تعداد در شاخص میانگین دندان‌های پوسیده، ازدسترفته و پرشده است. در این میان استان تهران در رده سنی کودکان ۶ سال و استان هرمزگان در رده سنی کودکان ۱۲ سال، دارای کمترین تعداد در شاخصِ یادشده هستند. نتایج این پیمایش در زمینه سلامت دهان و دندان نشان می‌دهد که ۹۰.۹ درصد کودکان ۶ ساله و ۹۲.۱ درصد کودکان ۱۲ ساله دندان‌های خود را با مسواک تمیز می‌کنند. در حالی که تنها ۱۱ درصد از کودکان ۶ ساله و ۱۸.۶ درصد از کودکان ۱۲ ساله از نخ دندان استفاده دارند. همچنین مسواک زدن بیش از یک بار در روز در بین دانش‌آموزان ۶ و ۱۲ ساله به ترتیب ۴۷.۹ و ۵۵.۲ درصد گزارش شده است. میزان استفاده از خدمات
دندانپزشکی پیشگیرانه نیز در کودکان ۶ ساله فقط ۱۶.۶ درصد و در کودکان ۱۲ ساله ۱۱ درصد است. این در حالی است که پزشکان تاکید دارند که بهترین راه برای جلوگیری از پوسیدگی دندان، پیشگیری از پوسیدگی است. آمار فاجعه‌بار پوسیدگی دندان در بزرگسالان/ بیش از نیمی از سالمندان کاملا بی‌دندان هستند آمار پوسیدگی دندان تنها مختص کودکان نیست و به گفته متخصصان، با افزایش سن، میزان دندان‌های پوسیده نیز افزایش پیدا می‌کند. چندی پیش مسئولان دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی اعلام کردند که وضعیت بهداشت دهان و دندان کودکان ۵ تا ۶ ساله در ایران بسیار نامطلوب است. به طوری که بیش از ۸۰ درصد افراد در این گروه سنی به طور متوسط ۵ دندان شیری پوسیده، یا کشیده‌شده یا پرشده دارند و تنها ۱۲ درصد کودکان گروه سنی ۵ تا ۶ ساله فاقد پوسیدگی دندانی هستند. طبق این گزارش، افراد ۳۰ تا ۴۰ ساله نیز در
کشور ۱۲ تا ۱۳ دندانِ ازدسترفته دارند. همچنین حدود ۵۵ درصد افراد بالای ۶۵ سال نیز همه دندان‌های خود را از دست داده‌اند و حتی یک دندان ندارند. کارشناسان، یکی از دلایل بالا بودن آمار بالای پوسیدگی دندان در ایران را ناآگاهی مردم درباره نحوه مراقبت درست از دندان‌ها می‌دانند. دکتر علی تاجرنیا، دندانپزشک و رئیس هیات مدیره جامعه دندانپزشکی ایران به همشهری می‌گوید: الان کشورهای اسکاندیناوی، شاخص پوسیدگی دهان و دندان (DMF) را به صفر رسانده‌اند. موضوعی که ما از آن خیلی دوریم. یکی از دلایل این اتفاق در این کشورها، حمایت دولت از خدمات دندانپزشکی و مهم‌تر از آن، تمرکز بر روی «فرهنگ‌سازی برای پیشگیری از پوسیدگی دندان‌ها» است. چراکه پیشگیری آسان‌تر و در دسترس‌تر از درمان است. دکتر تاجرنیا می‌گوید: تعداد دندان‌های پوسیده ایرانی‌ها در مقایسه با توقعی که از آن می‌رود، زیاد است و نیاز است که هم در مقوله «پیشگیری» و هم در موضوع «درمان» فکری کنیم. ۳ خدمت دندانپزشکی در کشور بیمه می‌شود پرهزینه بودن خدمات دندانپزشکی مختص ایران نیست و به جز در چند کشور معدود، در باقی کشورهای دنیا قیمت بسیار بالایی دارد و معمولا دولت‌ها مسئولیت هزینه‌های آن را به عهده نمی‌گیرند. به همین دلیل دندانپزشکان تاکید دارند برای این که سر و کارتان به خدمات پرهزینه دندانپزشکی نیفتد، از پوسیدگی آنها پیشگیری و خوب از آنها مراقبت کنید. البته پنجشنبه گذشته بود که دکتر باقر شهنی‌زاده، رئیس انجمن دندانپزشکان عمومی ایران در حاشیه پانزدهمین کنگره بین المللی دندانپزشکی عمومی ایران اعلام کرد: براساس مصوبه جدید شورای عالی بیمه در طرح خدمات درمان بیمه‌ای، پوسیدگی، جرم‌گیری و ساخت دندان تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرند و این مصوبه به زودی ابلاغ می‌شود. دکتر شهنی‌زاده گفت: مشکلات تغذیه‌ای و عدم تامین بودجه درمان دندان‌ها باعث افزایش آمار پوسیدگی دندان‌ها در کشور شده که باید غربالگری و آمایش جدید انجام شود تا شاهد کاهش میزان پوسیدگی دندان‌ها باشیم. در موضوع مهمِ پیشگیری عقبیم/ این افراد دچار بی‌دندانی می‌شوند طبق آخرین آمار رسمی موجود درباره سلامت دندان در ایران که مربوط به سال ۱۳۹۵ است، شاخص پوسیدگی دندان ایرانی‌ها که به آن DMF گفته می‌شود و شامل میزان دندان های پوسیده، ترمیم‌شده و ازدسترفته است، عدد ۱.۸۴ است که در حد متوسط جهانی است و آمار بدی محسوب نمی‌شود. این مطلب را رئیس هیات مدیره جامعه دندانپزشکی ایران به همشهری می‌گوید و اضافه می‌کند: البته این که شاخص پوسیدگی دندان در کشور بالا نیست، به معنی خوب بودن اوضاع نیست. چون ما در موضوع پیشگیری عقبیم. تعداد زیادی از مردم به دلیل آموزش‌ندیدن و ناآگاهی و دلایل دیگر، مراقبت درستی از دندان‌های خود ندارند. دکتر تاجرنیا ادامه می‌دهد: بیمه نبودن خدمات دندانپزشکی هم در این آمار بی‌تاثیر نیست. الان فقط کسانی که توانایی مالی دارند، یا در ادارات دولتی کار می‌کنند و بیمه تکمیلی مناسبی دارند، می‌توانند از هر نوع خدمات دندانپزشکی برخوردار شوند. خیلی از مردم نمی‌توانند خدمات دندانپزشکی دریافت کنند و طبیعی است که دچار بی‌دندانی می‌شوند. به گفته این دندانپزشک، خیلی از مردم تا دندان‌درد شدید نگیرند و مجبور نشوند، به دندانپزشک مراجعه نمی‌کنند. این در حالی است که تعداد دندانپزشکان و مراکز دندانپزشکی در کشور کم نیست و اتفاقا بسیار هم زیاد است. طبق آمارهای رسمیِ موجود، سالانه حدود ۲ هزار دندانپزشک در کشور فارغ‌التحصیل می‌شوند و طبق اعلام سازمان نظام پزشکی کشور در حال حاضر نام حدود ۴۳ هزار نفر دندانپزشک ثبت شده است که البته تعدادی مهاجرت کرده و تعدادی فوت شده‌اند. با این حال وضعیت پوسیدگی دندان‌ها از نظر خود مسئولان قابل پذیرش نیست. توزیع ناعادلانه دندانپزشک در کشور/ سرانه ۱۱ استان بالاتر از میانگین کشوری طبق پژوهش و پیمایش مرکز پژوهش‌های مجلس، از بین ۳۱ استان کشور، ۱۱ استان سرانه‌ای بالاتر از میانگین سرانه دندانپزشک در کشور دارند. مثلا استان تهران با سرانه کل ۱۱۶ دندانپزشک به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت، در رتبه نخست از نظر توزیع دندانپزشک در کشور قرار دارد. پس از آن، استان‌های یزد، اصفهان و فارس به ترتیب در رتبه‌های دوم تا چهارم قرار دارند. میانگین سرانه کل کشور نیز ۴۴ دندانپزشک به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است. سرانه دندانپزشک در کشور به تفکیک دندانپزشکان عمومی و متخصص به ترتیب ۳۸ و ۶ در هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است. استان‌های تهران و سیستان و بلوچستان به ترتیب با سرانه ۱۰۱ و ۱۵ دندانپزشک عمومی، ۱۶ و ۳ دندانپزشک متخصص به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت، به عنوان برخوردارترین و محروم‌ترین استان از نظر سرانه دندانپزشکان عمومی و متخصص در کشور محسوب می‌شوند. اختلاف سرانه دندانپزشک عمومی و متخصص بین برخوردارترین استان و محروم‌ترین به ترتیب ۸۵ و ۱۲ دندانپزشک به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت است که عددی قابل تامل است. این توزیع ناعادلانه دندانپزشک در استان های مختلف درنهایت منجر به کاهش دسترسی و در مواقع حادتر، عدم دسترسی به خدمت دندانپزشکی در مناطق محروم‌تر می‌شود. این مورد در کنار کاهش دسترسی مالی مردم به خدمت دندانپزشکی، می‌تواند سلامت دهان و دندان کودکان و بزرگسالان را تحت تأثیر قرار دهد و هزینه زیادی را به افراد یا خانواده‌ها تحمیل کند و در موارد زیادی منجر به عدم بهره‌مندی آنان از خدمات ضروری دندانپزشکی شود. کانال عصر ایران در تلگرام
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: پوسیدگی دندان
دندانپزشکی
ازای هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت
دندانپزشک در کشور
خدمات دندانپزشکی
پوسیدگی دندان ها
دندان های پوسیده
سرانه دندانپزشک
کودکان ۱۲ سال
کودکان ۶ سال
خیلی از مردم
دهان و دندان
تاکید دارند
دندان ها
درصد افراد
ازدست رفته
بی دندان
۱۲ ساله
۶ ساله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۳۴۹۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سندروم استکهلم در مدارس ابتدایی/ کودک آزاری مدرن: تلقین حس ناکافی بودن!
عصر ایران؛ امید خزانی*- سندروم استکهلم پدیده‌ای روانی است که قربانی با آزارگر خود و یا گروگان با گروگان‌گیر حس هم‌دلی و حتی وفاداری دارد! اما ارتباط این موضوع با مدارس ابتدایی و کودکان معصوم چیست؟
ما - والدین که فرزندان‌مان را مال خود و نه از خود می‌دانیم - با این فرشتگان معصوم کاری می‌کنیم که بی‌شباهت نیست به پدیده سندروم استکهلم و هم‌دلی با گروگان‌گیران که برخی از مدارس ابتدایی‌اند.
این تمثیل از آن روست که والدین با دستان خود فرزندان خود را به مدارسی می‌سپارند که با جان و جسم کودکان‌شان چون یک گروگان رفتار کنند و حتی در این روند نهایت همکاری را نشان می‌دهند و حتی خواستار فشاری بیشتر(شما بخوانید آزاری بیشتر) از جانب مدرسه متبوع می‌شوند.
در مطلبی که چند سال قبل با عنوان " آموزش فرزند یا فرزند‌کُشی " در اینجا ( لینک) منتشر شد، مقایسه‌ای تطبیقی با کشورهای دنیا در روند آموزش ابتدایی آورذه شد که نشان می داد ساعات آموزش ابتدایی در ایران از متوسط آموزش دنیا ۳۰۰ تا ۴۰۰ ساعت بیشتر است و این با همکاری والدین صورت می‌پذیرد که به نظر نویسنده فاجعه‌بار است چون در گذر زمان موجب فرسودگی کودکان در بستر آموزش می‌شود. اخیرا کودکی ۹ ساله از نزدیکان را دیدم که در اثر فشار بیش از حد درسی والدین تحصیل‌کرده‌اش و الزام آنها برای آمادگی آزمون دچار اسپاسم عضلانی شده و در واقع کودکی‌اش به تاراج رفته بود! از این رو 7 نکته را در زیر یادآور می‌شوم:
۱. اگر پدران سنت‌زده ما خطاب به معلمان می‌گفتند " گوشت فرزندم مال تو استخوان‌اش مال من! " ؛ این روز‌ها خیلی از والدین مجوز شدیدتر برخوردها را به مدارس فرزندان‌شان می دهند اما نه در قالب تنبیه بدنی بلکه بسی فراتر؛ تلقین دایمی حس ناکافی بودن! دقت بفرمایید برای یک کودک ۷ تا ۱۰ ساله!
۲. بارها شاهد بوده ام که والدین از مدارس متبوع شان خواسته اند که فرزند ۹ ساله آنها را برای آزمون آماده کنند . آزمونهای بی پایانی چون مدارس تیزهوشان ؛ آزمون مدارس خاص( شما بخوانید مراکز گروگانگیری ویژه) و غیره.
اهداف دوره ی آموزشی ابتدایی کم و بیش در اکثر کشورهای پیشرفته و حتی با تعریف یونسکو بر ۳ مبنای زیر استوار است : یادگیری مبانی سواد و اعداد؛ یادگیری مهارت های اجتماعی و ایجاد شوق و علاقه برای یادگیری !! در کجای این هدف گذاری جهانی آماده سازی برای آزمون های خاص گنجانده شده است که شمای والدین روان کودک ۹ ساله تان را آزار می دهید و حتی بابت آن هزینه می پردازید؟ این اتحاد والدین و مدارس علیه یه کودک ۸-۹ ساله چه منطق و مبنایی جز کودک آزاری می تواند داشته باشد. البته همه کودکان در اثر فشارهای اینچنینی دچار اسپاسم عضلانی نمی شوند اما آثار ماندگار مخرب روحی بر وجودشان می نشیند! از دوره ابتدایی همان را انتظار باید داشت که عقلای جهان بر آن اجماع کرده اند!
۳. هر نوع آموزش با عنصر انضباط ( دیسیپلین) گره خورده است. گزاره های آموزش در فضای شاد و غیره لزوما در مقام عمل جوابگو نیستند. آموزش برای کودک دوره ابتدایی با محدودیت انضباط پذیری و زمان حداقلی سرو کار دارد. ظرفیت انضباط پذیری یک کودک دوره ابتدایی بسیار محدود و شکننده است. این محدودیت ها قابلیت توسعه دارند اما قطعا در افق ۱۲ ساله باعث فرسایش آموزشی خواهند شد!
۴. بقول فرنگی ها " شیطان در جزییات است " بسیاری از آزمون های متداول آموزشی از جمله achievement test , proficiency test و competency test و Aptitude test که نسخه بومی شده آنها در مدارس ما نیز استفاده می شود با ده ها متغیر و پارامترهای اجرایی و نیروهای مجرب آموزش دیده قابلیت اجرا و نتیجه درست دارند! با زیرساخت های موجود سخت افزاری و نیروی انسانی اشغال در اکثر مدارس ابتدایی نتایج درستی برای این آزمون ها متصور نیست!
۵. آموزش و در کل علوم انسانی بسیار ظریف و شکننده است و از قوانین پوزیتیویستی تبعیت نمی کنند. به این معنا که از درستی گزاره الف و گزاره ب لزوما درستی گزاره ج حاصل نمی شود. اگر موفقیت فرمول واحدی داشته باشد که ندارد آن فرمول در مورد فرزند شما با متغیرهای زیادی سروکار خواهد داشت و لزوما نتیجه نخواهد داد. آنچه که برای موفقیت در اکثر مدارس پایه و ابتدای ما ریل گذاری شده با نوعی آزار و خشونت پنهان گره خورده است و ره به ترکستان می برد ! جاده با کیفیت ؛ خودرو استاندارد ؛ راننده مجرب و ساعت رانندگی استاندارد سفر ایمن را به دنبال دارد !
۶. بارها شنیده ایم که برای ساختن یک کشور از مدارس ابتدایی شروع کنید و نیک می دانیم که کشورهای توسعه یافته ۱۰ درصد تولید ناخاص داخلی را صرف آموزش بویژه آموزش پایه می کنند و آموزش پایه درست از وظایف ذاتی دولت هاست ! بله همه اینها درست است اما عجالتا در فقدان این درایت ها از تبدیل فرزندتان به ربات آزمون دهنده بپرهیزید!
۷. به پشتوانه دو دهه تجربه در آموزش عرض می کنم اکثر برنامه هایی که در قالب فوق برنامه در مدارس غیردولتی ارایه می شود فاقد عمق لازم است و غالبا سطحی است. برای مثال ۳ سال زبان فوق برنامه مدارس تقریبا معادل ۸ ماه آموزش در موسسات معتبر زبان است!
پی نوشت: هر نوع آموزش در هر سطحی که در دوره کودکی ( زیر ۱۲ سال) متصور است قابلیت جبران در دوره نوجوانی را داراست اما و هزار اما که کودکی از دست رفته هرگز جبران پذیر نیست چه برسد به آزار و آسیب های روحی که عمری ممکن است گریبانگیر کودک شما باشد.
---------------------
*دکتریِ آموزش
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: پدیده Disinfomedia؛ تهدیدی در خلأ آموزش سواد رسانه‌ای آموزش فرزند یا فرزند‌کُشی؟!
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند